طراحی محور پیاده با رویکرد گردشگری- فرهنگی. نمونه موردی خیابان دارائی تبریز

فضاهای شهری به عنوان عنصری از ساخت فضایی شهر و دربرگیرنده روابط اجتماعی _ فرهنگی شهرهاست که مکان ایجاد روابط فرهنگی بر مبنای ارزشها و هنجارهای مشترک را مهیا می سازد. «حفظ حیات اجتماعی» در حیاط شهرهای امروزی وابسته و مرتبط با حضور فعالانه انسانها در محیط شهری و برقراری سطوح مختلف و متنوعی از تعاملات اجتماعی است بنابراین لزوم پرداختن به فضاهای شهری جهت کاهش تنش های اجتماعی از طریق افزایش تعاملات "چهره به چهره " بیش از پیش احساس می شود. یکی از فضاهای جمعی که می تواند نقش حائز اهمیتی در ارتقاء فعالیت های اجتماعی- فرهنگی جامعه ایفا کند، پیاده راه است. حرکت عابر پیاده در پیاده راه ها، به واسطه طراحی مناسب، موجب افزایش ادراک محیط شهری، ارتقاء هویت و احساس تعلق به محیط می شود. از آنجایی که محور های گردشگری- فرهنگی جاذب عابر پیاده اند و رونق آنها به تجمع عابر پیاده بستگی دارد لذا فرضیه چنین مطرح می شود که با ایجا دیک پیاده راه گردشگری- فرهنگی و ارتقاء ابعاد کالبدی، بصری، عملکردی، اداراک محیطی ان به احیای ارزش های اجتماعی و ایجاد سرزندگی و جذب گردشگر در محور خیابان دارائی نائل آمد. لذا با بررسی مفاهیم و مبانی مرتبط ، بررسی آرا و نظریات اندیشمندان و بررسی تجارب مشابه در ایران و جهان ، نکات ویژه جهت طراحی به عنوان چهارچوب نظری حاصل شد. در مرحله شناخت ، بررسی وضعیت موجود محور دارائی در قالب هفت بعد کالبدی و ریخت شناختی، عملکری، اداراک محیطی، اجتماعی و فرهنگی، بصری، زمانی و اقتصادی و جمع بندی آن در قالب جدول سوات مورد توجه قرار گرفت و نهایتا با تعیین اهداف ، راهبردها و سیاست ها ، طراحی تا مرحله ضوابط طراحی پیگیری شد. طراحی این محور با رویکرد گردشگری - فرهنگی با ایجاد مجموعه ای از فضاهای باز شهری در ارتباط با پتانسیل های تاریخی، گردشگری و فرهنگی موجود می تواند ضمن ارتقا کیفیت گردشگری محور ، نقش اساسی در افزایش فعالیت های فرهنگی داشته باشد. در طراحی محور سعی شده است که ضمن تاکید بر نیازهای پیاده در سایت ،کلیه پیش بینی های لازم جهت تسهیل دسترسی با اختصاص محور میانی به تردد پیاده شده باشد ، ضمن اینکه دسترسی وسایل نقلیه اضطراری در نقاطی از سایت پیش بینی شده است. از اصول کلی طراحی در محور دارائی می توان به ممنوعیت ورود سواره ها به محور بجز اتومبیل های اضطراری، تقویت فضاهای فرهنگی و گردشگری، محدود کردن فعالیت تجاری های عمده و جلوگیری از گسترش آنها و تقویت تجاری های خرده، تقویت حضور گروه های سنی و جنسی مختلف، پیش بینی و طراحی فضاهای شهری مرکب و چند عملکردی و با کاربری های مختلط و ... اشاره کرد.